Artur Grabarczyk - tancerz, choreograf, pedagog i producent. Absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Janiny Jarzynówny Sobczak w Gdańsku oraz Northern School of Contemporary Dance w Leeds. Tańczył w Scottish Dance Theatre, Operze Bałtyckiej oraz w wielu mniejszych zespołach i niezależnych produkcjach w Polsce i zagranicą. Występował na scenach całej Europy oraz w Brazylii, Chinach, Indiach, Korei Południowej i Meksyku. Współpracował z wybitnymi choreografami współczesnej sceny repertuarowej, takimi jak: Sharon Eyal, Damien Jalet, Anton Lachky, Jo Strømgren, Fleur Darkin, Emil Wesołowski. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Prezydenta Miasta Gdańsk, nominowany do nagrody Perły Tańca im. Barbary Bittnerówny za kreację w spektaklu Process Day, Sharon Eyal. Laureat wielu nagród i rezydencji. Tworzył choreografie dla Bovskiej, Scottish Contemporary Dance School, Kieleckiego Teatru Tańca, Teatru Tańca Zawirowania i Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Gdańsku, w której jest pedagogiem tańca współczesnego. Obecnie współpracuje z Compagnie Didier Théron, Panta Rei Dansteater, Gdańskim Teatrem Szekspirowskim, Klubem Żak w Gdańsku, Fundacją Ciało/ Umysł, Centrum Teatru i Tańca w Warszawie, Warszawską Operą Kameralną, Centrum Nauki Hevelianum w Gdańsku oraz Centrum Nauki Kopernik w Warszawie. Lider h.art company, dla którego tworzy spektakle. Producent, tancerz i asystent Eriona Kruji w spektaklu The Symphony of The Whispering Walls zespołu h.art company.
Sefa Sagir - artysta multidyscyplinarny, muzyk, badacz nowych mediów i performer. Instruktor w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych na Wydziale Sztuki Nowych Mediów. Tworzy absorbujące publiczność, interaktywne doświadczenia, które oscylują między sztuką a technologią. Łączy immersyjne systemy wizualne z sound design’em. Specjalista środowiska programistycznego TouchDesigner i ekspert w dziedzinie technologii dźwiękowych. Obecnie koncentruje się na projektach audiowizualnych, które tworzy dla teatrów oraz instytucji nauki i kultury w Europie i Azji. W 2024 brał udział w Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Sapporo (Japonia), gdzie współpracując z artystką Amy Karle stworzył interaktywną instalację multimedialną „Last Snow”. W 2022 roku, wspólnie z Andre Nagelem, przygotował multimedialną choreografię przestrzenną w świątyni Oterart w Kanazawie, (Japonia). Zawodowo związany z m.in. z TR Warszawa, Teatrem Żydowskim i Teatrem Powszechnym w Warszawie.
Bartosz Wyszyński - artysta multidyscyplinarny z dziesięcioletnim doświadczeniem jako creative technologist, motion designer, visual performer i edukator. Z wykształcenia magister sztuki nowych mediów, były wykładowca oraz prowadzący warsztaty Pracowni Multimediów w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie.
Jego prace to eksperymenty związane ze sztuką generatywną i nowymi formami ekspresji artystycznej, napędzane pasją do dzielenia się wiedzą, wspierania współpracy i podnoszenia zbiorowej kreatywności. Jako jeden z założycieli NVLV Studio, koncentruje się na tworzeniu wciągających doświadczeń artystycznych i przekształcaniu przestrzeni poprzez innowacyjny projekt wizualny, tworząc doświadczenia dla takich marek jak L'oreal, Uber, NYX, Martini i innych. Współpracował z różnymi grupami DJ-skimi, ożywiając wydarzenia poprzez dynamiczne wizualizacje i scenografię projekcyjną w największych miastach w Polsce.
Monika Marek-Łucka - artystka wizualna, text artist, performerka, projektantka. Doktor sztuk pięknych, badaczka i wykładowczyni na Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie. Pisze oraz opowiada o piśmie, liternictwie i typografii jako fenomenie kulturowym. Kuratorka Type Directors Club Archive – wyłącznego partnera TDC na Polskę i Europę Środkową – którego kolekcję tworzą prace nagrodzone w corocznych edycjach konkursu TDC Annual Competition, najbardziej prestiżowego konkursu typograficznego na świecie, trwającego nieprzerwanie od 70 lat. Ukończyła projektowanie graficzne na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Jej praca doktorska dotyczyła włączenia w sztuki performatywne pisma odręcznego, a szczególnie kaligrafii z wykorzystaniem nowych mediów (VR).