Zgodnie z wyborem partycypacyjnego modelu budowania dostępności naszej oferty zorganizowaliśmy w Koperniku wizyty i spotkania dialogowe z przedstawicielami interesariuszy projektu. Nawiązaliśmy w ten sposób kontakt m.in. z Polskim Związkiem Głuchych i Polskim Związkiem Niewidomych, z pracownikami instytucji lub fundacji działających w obszarze szczególnych potrzeb w zakresie widzenia oraz innymi organizacjami zrzeszającymi osoby z niepełnosprawnością wzroku i słuchu.
Dzięki spotkaniom partycypacyjnym mogliśmy łatwiej dostrzec przeszkody i lepiej zrozumieć potrzeby osób z niepełnosprawnością słuchu oraz wzroku. Podczas spotkań, za zgodą uczestników obserwowaliśmy ich sposób zwiedzania, wzajemne interakcje oraz odbiór eksponatów. Wnioski z obserwacji pozwoliły nam poprawić sposób udostępniania eksponatów, a także inne narzędzia zwiększające dostępność oferty i samego budynku oraz naszą strategię informacyjno-promocyjną.
Osoby z niepełnosprawnością wzroku pomogły nam wytypować eksponaty, do których przygotowaliśmy audiodeskrypcje. Dostarczyły nam także niezbędnych informacji w zakresie samej techniki udostępnienia audiodeskrypcji (np. jak optymalnie ułożyć ścieżki naprowadzające czy jakich użyć narzędzi: czytników kodów QR czy aplikacji wykorzystującej system nadajników).
Od osób z niepełnosprawnością słuchu otrzymaliśmy rekomendacje na temat rozwiązań skutecznie zwiększających dostępność instytucji dla tej grupy odbiorców. Dotyczyły one m.in. zaangażowania tłumaczy polskiego języka migowego (PJM), systemu „Migam” dostępnego w kasach, opisów oraz instrukcji eksponatów, informacji na stronie internetowej i zwiedzania grupowego z przewodnikiem.